Iedere dag komt Stan vrolijk binnen. Voor hij zijn plekje in de klas kiest, heeft hij altijd iets leuks te vertellen of te laten zien. Vandaag staat zijn gezicht anders en hij stampt naar binnen. Ik zie hoe zijn broodtrommel uit zijn tas valt en hoe hij vervolgens zijn tas door de gang heen gooit. Rustig loop ik naar Stan toe.

‘Goedemorgen Stan, hoe gaat het met je?’ vraag ik. ‘Niet goed!’ antwoordt hij boos. Ik vertel dat ik dat vermoeden al had omdat ik zag dat hij bozig binnen kwam. Ik vraag of hij wil vertellen wat er is. ‘Eigenlijk wil ik er niet over praten’ zegt hij, ‘want het begint met de ‘D’. Ik zie in zijn gezicht hoe boosheid plots verandert naar intens verdriet. Direct herinner ik mij hoe hij vorige week vertelde dat zijn kat ziek is.

‘Heeft het misschien met de kat te maken’ vraag ik hem zacht. In een split second valt hij in mijn armen en huilt grote tranen van verdriet. ‘Hij is dood’, snikt hij. ‘De dierenarts heeft hem doodgemaakt!’.

Met een brok in mijn keel hou ik Stan stevig vast. Ik zie hoe hij rouwt en ik wil deze pijn het liefste van hem wegnemen. Natuurlijk kan dat niet. Het enige wat ik kan doen is hem vasthouden en praten. Samen praten over de kat en hoe deze is overleden. Alle vraagtekens weghalen.

Dan moet ik echt aan mijn lessen gaan beginnen, dus ik vraag of de onderwijsassistent met hem een hele mooie tekening wil maken. Ook zij praat tijdens het tekenen met hem. Stan is al een stuk rustiger en tekent een prachtige kat.

Als Stan weer de klas in komt is hij weer zijn vrolijke zelf. Een stuk knuffeliger, dat wel. Vandaag krijgt hij zoveel knuffels als hij wil. Achter boosheid zitten vaak hele andere emoties. Wat ben ik blij dat ik daar vanochtend naar gekeken heb.

Als leerkracht doe je zoveel meer dan alleen lesgeven. Je bent echt een wezenlijk onderdeel in het leven van jouw leerlingen. Ze komen bij je lachen en huilen. Alleen wanneer ze zich veilig bij je voelen, zijn ze in staat om te leren en te groeien. Dit las ik pas in mijn studieboek, maar daar heb ik geen wetenschappelijk onderzoek voor nodig. Kinderen als Stan hadden het mij al lang geleerd. Als het begint met de D, leg je alles opzij. Behalve de emotie.

*dit blog vind je ook op ⁣Innoveren in de praktijk | Leraar Basisonderwijs (Pabo): zij-instroom | Een dag uit het leven van een zij-instromer (hsleiden.nl)